Kakav treba musliman biti prema svojim roditeljima koji su nevjernici?

Autor: Imâm Muhammad al-Amîn aš-Šanqîtî

Izvor:  Raf` Îhâm-il-Idhtirâb, strana 184

Allâh عز وجل je rekao:

 وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا

 “i prema njima se, na ovom svijetu, velikodušno ponašaj” (31:15)

 Ovaj časni âjah naređuje da čovjek bude dobar prema roditeljima koji su nevjernici. Drugi âjah, međutim, kaže nešto što se može razumjeti kao čista suprotnost:

 لَا تَجِدُ قَوْمًا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ يُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ كَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ

 “Nećeš naći da ljudi koji u Allâha i onaj svijet vjeruju budu u ljubavi sa onima koji se Allâhu i Poslaniku Njegovu suprotstavljaju, makar im oni bili očevi njihovi, ili sinovi njihovi, ili braća njihova, ili rođaci njihovi.” (58:22)

 Oni se kombinuju na taj način da je ponašanje generalnije od ljubavi. Čovjek se prema drugome može ponašati lijepo bez obzira da li ga voli ili ne. Zabrana specifičnoga ne znači da se i generalno zabranjuje. Tako Allâh upozorava protiv ljubavi i dubokih osjećaja prema svim nevjernicima, uključujući oca i druge, a On istovremeno naređuje čovjeku da se lijepo ponaša prema roditeljima. Ljubav nije uslov za lijepo ponašanje, jer ljubav spada u djela srca, a ne u djela tijela. Ono što na to ukazuje je da je poslanik صلى الله عليه وسلم dozvolio da se Asmâ’ bint Abî Bakr sretne sa svojom majkom koja je bila nevjernica.