Govornik: Imâm Sâlih bin Fawzân al-Fawzân

Izvor:

 

 

Pitanje: Čitao sam mnogo na vašoj stranici da govorite i smatrate ispravnim da je onaj ko iz lijenosti ostavlja namaz nevjernik, na osnovu hadîtha

الْعَهْدُ الَّذِي بَيْنَنَا وَبَيْنَهُمُ الصَّلاَةُ فَمَنْ تَرَكَهَا فَقَدْ كَفَرَ

»Sporazum koji je između nas i njih je namaz, pa ko ga ostavi je uznevjerovao.« [an-Nasâ’î 463, Ibn Mâdžah 1132 i at-Tirmidhî 2621 (al-Albânî ga ocjenjuje autentičnim)].

Na šta se misli sa ostavljanjem; odnosi li se to na ostavljanje namaza u potpunosti – ili je uznevjerovao onaj ko namjerno ostavi jedan namaz tako da istekne njegovo vrijeme? Šta znači ostavljanje?

Odgovor: Ostavljanje je nečinjenje djela. Ukoliko nastupi namaz pa ga čovjek namjerno ne obavi sa džematom, ili makar sam, time je uznevjerovao. Dužan je učiniti pokajanje Allâhu عَزَّ وَ جَلَّ i vratiti se svojoj vjeri i voditi računa o njenim propisima i namazu.

Pitanje: Dakle to se odnosi na onoga ko namjerno ostavi samo jedan namaz?

Odgovor: Da, ukoliko istekne vrijeme namaza.