Žene i Bajram namaz: Muhammad Nâsir-ud-Dîn al-Albânî

Autor: Imâm Muhammad Nâsir-ud-Dîn al-Albânî

Izvor: Salât-ul-`Îdajn fîl-Musallâ hijâ as-Sunnah, strana 15-16

[Umm `Atijjah رضي الله عنها je rekla:

أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم كَانَ يُخْرِجُ الأَبْكَارَ وَالْعَوَاتِقَ وَذَوَاتِ الْخُدُورِ وَالْحُيَّضَ فِي الْعِيدَيْنِ فَأَمَّا الْحُيَّضُ فَيَعْتَزِلْنَ الْمُصَلَّى وَيَشْهَدْنَ دَعْوَةَ الْمُسْلِمِينَ قَالَتْ إِحْدَاهُنَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنْ لَمْ يَكُنْ لَهَا جِلْبَابٌ قَالَ ‏  “‏ فَلْتُعِرْهَا أُخْتُهَا مِنْ جَلاَبِيبِهَا ‏”‏

“Allâhov poslanik صلى الله عليه وسلم je na dane Bajramâ naredio da izađu mlade žene (djevice) kao i tek sazrijele (`Awâtiq), žene sa menstruacijom i žene u ograđenim ćoškovima (Khudûr). Što se tiče žena sa menstruacijom, one neće prilaziti Musalli (mjestu obavljanja namaza), a prisustvovati će dovama Muslimanâ. Ja sam rekla: ‘Allâhov poslaniče, jedna od njih nema Džilbâb’. On je rekao: “Neka uzme Džilbâb od svoje sestre”.”]

Nekima je možda čudno da žena treba izaći na mjesto gdje se obavlja Bajram-namaz. Čovjek treba znati da je ovo djelo bez sumnje ispravno na osnovu mnogih ahâdîth o ovome pitanju. Dovoljno je samo navesti prethodni hadîth Umm `Atijjah koji ne dokazuje samo da je propisano, nego čak i obavezno, jer se radi o poslanikovoj صلى الله عليه وسلم naredbi, a naredba u osnovi ukazuje na obavezu.

To podržava i ono što je Ibn Abî Šajbah zabilježio u “al-Musannaf (2/184)” od Abû Bakra as-Siddîq رضي الله عنه, koji je rekao:

“Obaveza je svakoj ženi koja ima Nitâq (slično Izâru sa pojasom) da izađe na Bajram-namaze.”

Njegov lanac prenosilaca je autentičan.

Pa da li oni koji tvrde da podržavaju pravovjerne khalîfe slijede ovaj stav, kada ga je prvi među njima slijedio, kao što si upravo vidio sa referencom i vjerodostojnošću? Mi to ne mislimo o njima. Pa neka nam dokažu da nismo u pravu, što bi nam bilo draže – ili će ljudima postati jasno šta oni u stvari misle kada kažu da ih podržavaju.

Stav da je obavezno podržava i as-San`ânî u “Subul-us-Salâm”, aš-Šawkânî i Siddîq Hasan Khân. Ovo je takođe vidljivi stav iz govora Ibn Hazma, a čini se i da Ibn Tajmijjah teži ka njemu u “al-Ikhtijârât” – a Allâh zna bolje.