Autor: Imâm Muwaffaq-ud-Dîn bin Qudâmah al-Maqdisî

Izvor: al-Kâfî (1/470-471)

To je vrlo preporučeno na osnovu predaje Anasa رضى الله عنه:

أَنَّ النَّبِيَّ صلى الله عليه وسلم كَانَ يُضَحِّي بِكَبْشَيْنِ أَمْلَحَيْنِ أَقْرَنَيْنِ، وَوَضَعَ رِجْلَهُ عَلَى صَفْحَتِهِمَا، وَيَذْبَحُهُمَا بِيَدِهِ‏

“Allâhov poslanik صلى الله عليه وسلّم je svojom rukom zaklao dva crno-bijela, rogata ovna; izgovorio je Bismillâh, donio Takbîr, pritisnuvši ih nogom na plećku.”

(Hadîth bilježe al-Bukhârî i Muslim)

Bolje je klati nego dati odgovarajuću sumu novca kao sadaqu, jer je Allâhov poslanik صلى الله عليه وسلّم preferirao da kolje. To međutim nije obavezno. Prenosi se da Abû Bakr i `Umar nisu klali Qurbân za svoja domaćinstva da ljudi ne bi pomislili da je to obavezno. Umm Salamah prenosi da je Allâhov poslanik صلى الله عليه وسلّم rekao:

إِذَا دَخَلَ الْعَشْرُ وَعِنْدَهُ أُضْحِيَّةٌ يُرِيدُ أَنْ يُضَحِّيَ فَلاَ يَأْخُذَنَّ شَعْرًا وَلاَ يَقْلِمَنَّ ظُفُرًا

“Kada nastupi (prvih) deset dana Dhûl-Hidždžah, a čovjek ima žrtvu koju namjerava zaklati, neka ne dira svoju kosu i neka ne reže svoje nokte (dok ne zakolje).”

(Hadîth bilježi Muslim)

al-Qâdhî [Abû Ya`lâ] je rekao:

“Pokuđeno je, a nije zabranjeno. Dokaz za to su `Â’išine riječi:

أَنَا فَتَلْتُ، قَلاَئِدَ هَدْىِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم بِيَدَىَّ، ثُمَّ قَلَّدَهَا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم بِيَدَيْهِ، ثُمَّ بَعَثَ بِهَا مَعَ أَبِي، فَلَمْ يَحْرُمْ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم شَىْءٌ أَحَلَّهُ اللَّهُ لَهُ حَتَّى نُحِرَ الْهَدْىُ

“Ja sam plela ogrlice svakom Qurbânu Allâhovoga poslanika صلى الله عليه وسلّم svojim rukama, a Allâhov poslanik صلى الله عليه وسلّم ih je naticao svojim rukama i poslao ih s mojim ocem, a Allâhovome poslaniku صلى الله عليه وسلّم nije bilo zabranjeno ništa od onoga što mu je Allâh učinio halâlom dok nije zaklao Qurbân.”

(Hadîth bilježe al-Bukhârî i Muslim)”

Moguće je međutim iz Hadîtha razumjeti da djelo naizgled jeste zabranjeno i da ne postoji suprotnost među ova dva hadîtha, jer je u prvome riječ o žrtvi za  Adhhâ, dok je u drugome riječ o žrtvi tokom obavljanja Hadždža. A ako i jesu u suprotnosti, hadîth Umm Salamah je specifičan za kosu i nokte, pa je prema tome obavezno da on ima prednost. Ukoliko bi čovjek uklonio kosu ili nokte, Allâh se moli za oprost bez plaćanja otkupa.