Kufr i otpadništvo Târiqa as-Suwajdâna

Govornici: `Allâmah Sâlih bin Fawzân al-Fawzân i `Allâmah `Abdul-`Azîz bin `Abdillâh Âl aš-Šajkh

Izvor:

Prvi govor Târiqa as-Suwajdâna:

Druga stvar koja mi se pripisuje je sloboda vezana za slobodu govora. Čovjekovo je pravo da govori šta god želi a da ne pokazuje loše manire. U to spada pozivanje na razne ideologije, suprotstavljanje državi, suprotstavljanje vladaru – ja čak nemam problem ni sa suprotstavljanjem Islâmu! Ja čak nemam problem ni sa suprotstavljanjem Allâhu تعالى i Allâhovome poslaniku!

Drugi govor Târiqa as-Suwajdâna:

Čovjekovo je pravo da izabere koju god vjeru želi. Njegovo pravo je i da izabere koju god sektu želi – ukoliko želi biti Šî`î, Sunnî, Durzî… Čovjekovo pravo je i da izabere kojega god gospodara želi i da ga obožava na koji god način želi. Crkve i hramovi se ne trebaju zabranjivati. To spada u prava ljudi.

Treći govor Târiqa as-Suwajdâna:

Ja nemam problem ni sa otpadništvom koje mi se pripisuje i to smatram političkome stvari.

Pitanje: Pojavile su se daije koje govore da je otpadništvo politička stvar za koju danas (u društvu) nema mjesta, te govore da je dozvoljeno zamjerati poslaniku صلى الله عليه وسلم i da je dozvoljeno zamjerati Allâhu عز وجل. Koji je propis za ovaj govor i da li je to otpadništvo?

`Allâmah Sâlih bin Fawzân al-Fawzân: Ovo je bez sumnje dostiglo stepen otpadništva. Šta je ostalo nakon ismijavanja Allâha, Njegovoga poslanika i Šerijatskih propisa osim otpadništva? To je najgora vrsta otpadništva.

Pitanje: Čuo sam neke daije kako govore da nam je dozvoljeno zamjerati Allâhu, Islâmu i poslaniku صلى الله عليه وسلم, te da govore “Pustite ljude da izaberu koju god vjeru žele i da obožavaju koga god žele” i da treba ukinuti kaznu za otpadništvo i dozvoliti da se grade crkve u muslimanskim zemljama. Koji je vaš odgovor na ovo?

`Allâmah `Abdul-`Azîz bin `Abdillâh Âl aš-Šajkh: Što se ovih članaka koji su objavljeni tiče, ja ne znam da li njihovo objavljivanje uopšte potiče od razuma i vjere ili od idiotizma ili bolesti u srcu; da li to potiče od osobe koja je izgubila Îmân ili od osobe koja ne zna šta govori.

Kako ćemo zamjerati Allâhu? Allâh جل وعلا nam je naredio da Mu se pokoravamo i da se pokoravamo Njegovome poslaniku:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ

“O vjernici, pokoravajte se Allâhu i pokoravajte se poslaniku…” (4:59)

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَوَلَّوْا عَنْهُ وَأَنتُمْ تَسْمَعُونَ

″O vjernici, pokoravajte se Allâhu i Njegovome poslaniku, i ne napuštajte ga, ta vi slušate šta on govori″ (8:20)

Allâh جل وعلا takođe kaže:

فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّىٰ يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا

“I tako Mi Gospodara tvoga, oni neće vjerovati dok za sudiju u sporovima međusobnim tebe ne prihvate, a potom u dušama svojim tegobe ne osjete za ono što si odredio i sasvim se ne predaju!” (4:65)

Što se tiče zamjeranja Allâhu, ukoliko je namjera odbacivanje Allâhovoga govora i odbacivanje Sunneta Allâhovoga poslanika i davanje prednosti razumu i strasti nad Knjigom i Sunnetom – ova zabluda se smatra otpadništvom, jer je obavezno vjerovati:

آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ ۚ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ ۚ وَقَالُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا ۖ غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ

“Poslanik vjeruje u ono što mu se objavljuje od Gospodara Njegovoga, i vjernici, svaki od njih vjeruje u Allâha, i meleke Njegove, i Knjige Njegove, i poslanike Njegove, mi među poslanicima Njegovim ne pravimo podjelu! Oni govore: “Čujemo i pokoravamo se. Molimo Te za oprost, Gospodaru naš, i Tebi se vraćamo!” (2:285)

U vezi sa ovim člancima i svim zlim izjavama koje se u njima nalaze, kao što su odbacivanje Allâha i Njegovoga poslanika i slobodan izbor vjere – sve vjere su derogirane kada je Allâh poslao Muhammada صلى الله عليه وسلم sa konačnim Šerijatom koji je derogirao sve druge Šerijate, i svim stvorenjima je postalo obavezno da se pokoravaju Muhammadu صلى الله عليه وسلم i da slijede njegov Sunnah. On صلى الله عليه وسلم je rekao:

وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لاَ يَسْمَعُ بِي أَحَدٌ مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ يَهُودِيٌّ وَلاَ نَصْرَانِيٌّ ثُمَّ يَمُوتُ وَلَمْ يُؤْمِنْ بِالَّذِي أُرْسِلْتُ بِهِ إِلاَّ كَانَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ

“Tako mi Onoga u Čijoj se ruci nalazi Muhammadova duša, nema ni jednoga židova niti kršćanina iz ove zajednice koji čuje za mene a zatim umre ne vjerujući u ono sa čime sam poslan, a da neće biti od stanovnika Vatre.” (Muslim 153)

Ovo je zato što je Muhammad pečat poslanikâ i vjerovjesnikâ. Mi vjerujemo u prijašnje poslanike i u autentičnost njihovih poslanstavâ, ali se implementacija djela zasniva isključivo na Šerijatu Muhammada صلى الله عليه وسلم.