Godina čekanja za pokajanje novotara

Autor: Imâm Muhammad bin Muflih al-Maqdisî al-Hanbalî (umro 763)

Izvor: al-Âdâb aš-Šar`ijjah (1/165)

Ukoliko se osoba pokaje za novotariju koja je grijeh ili nevjerstvo, njegovo pokajanje se smatra ispravnim pod uslovom da prizna a u protivnome ne. Autor “aš-Šarh”-a je rekao:

“Što se novotarije tiče, pokajanje za nju je da se ona prizna, povuče, te da se vjeruje u suprotno.”

On je rekao u ”ar-Ri`âjah”:

“Ispravno mišljenje je da se pokajanje prihvata ukoliko se čovjek pokaje za novotariju koja je nevjerstvo. Takođe je rečeno da on mora priznati tu novotariju (da bi pokajanje bilo prihvaćeno). Takođe je rečeno da se ne prihvata ukoliko je pozivao na nju.”

al-Qâdhî je pokrenuo pitanje da li se prihvata pokajanje heretika (Zindîqa). al-Marrûdhî je zabilježio da je Ahmad o čovjeku koji se osudi za novotariju pa je negira rekao:

“Njegovo pokajanje nije dopadljivo. Pokajanje važi samo onome ko prizna. Onome ko negira njegovo pokajanje neće biti prihvaćeno.”

al-Marrûdhî je prenio da je Ahmad rekao:

“Ukoliko se novotar pokaje, on mora čekati godinu dana prije nego što se njegovo pokajanje prihvati.”

On je argumentovao predajom Ibrâhîma at-Tajmî da su ga ljudi ostavili samoga sa Sabîghom nakon godinu dana i da je on rekao: “Sjedi sa njim, ali budi na oprezu sa njim.”

al-Qâdhî Abûl-Husajn je rekao nakon što je spomenuo ovu predaju sa više njih:

“Iz ovih formulisanja je očigledno da se njegovo pokajanje prihvata ukoliko on prizna novotariju, napusti svoje staro društvo i prođe cijela godina.”