Autor: `Allâmah Hâfidh bin Ahmad al-Hakamî

Izvor: Ma`âridž-ul-Qabûl (1/335-336)

Treći uslov je prihvatanje srcem i jezikom onoga što Šahâdah zahtijeva. Allâh عَزَّ وَجَلَّ nam je rekao da je On spasio one koji su prihvatili Šahâdah a kaznio one koji su ga odbacili. On تَعَالَى je rekao:

وَكَذَٰلِكَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ فِي قَرْيَةٍ مِنْ نَذِيرٍ إِلَّا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَىٰ أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَىٰ آثَارِهِمْ مُقْتَدُون قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُكُمْ بِأَهْدَىٰ مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَيْهِ آبَاءَكُمْ ۖ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ كَافِرُون فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ ۖ فَانْظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُكَذِّبِين

“Isto tako, prije tebe, Mi ni u jedan grad nismo poslanika poslali, a da oni koji su raskošnim životom živjeli nisu govorili: Zatekli smo pretke naše kako ispovijedaju vjeru i mi tragove njihove slijedimo. ‘Zar i onda’ – govorio bi on – ‘kad vam ja donosim bolju od one koju ste od predaka vaših upamtili?’ A oni bi odgovarali: ‘Ne vjerujemo mi u ono što je po vama poslano!’ I Mi smo ih kažnjavali, pa vidi kakav je kraj bio onih koji su poslanike u laž ugonili.” (43:23-25)

ثُمَّ نُنَجِّي رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا ۚ كَذَٰلِكَ حَقًّا عَلَيْنَا نُنْجِ الْمُؤْمِنِين

“Poslije smo spašavali poslanike Naše i one koji su vjerovali. Eto kako dužnost je Naša da spasimo vjernike.” (10:103)

وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلَىٰ قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا ۖ وَكَانَ حَقًّا عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِين

“I prije tebe smo poslanike narodima njihovim slali i oni su im prave dokaze donosili, pa smo one koji su griješili kažnjavali, a dužnost Nam je bila vjernike pomoći.” (30:47)

Pored toga nam je On rekao o obećanoj nagradi za one koji su prihvatili Šahâdah, na isti način kao što nam je rekao o obećanoj kazni za one koji su ga odbacili. On تَعَالَى je rekao:

احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوا يَعْبُدُون مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْجَحِيم وَقِفُوهُمْ ۖ إِنَّهُمْ مَسْئُولُون

“Sakupite one koji su sebi nasilje učinili i njihove partnere i one kojima su se klanjali mimo Allâha, i pokažite im put koji u Džehennem vodi, i zaustavite ih, oni će biti pitani…” (37: 22-24)

Sve dok Allâh عَزَّ وَجَلَّ nije rekao:

إِنَّهُمْ كَانُوا إِذَا قِيلَ لَهُمْ لَا إِلَٰهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُون وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُون

“Kad im se govorilo: ‘Samo je Allâh Bog!’ – oni su se oholili i govorili: ‘Zar da napustimo božanstva naša zbog jednog ludog pjesnika?!'” (37:34-35)

Allâh تَعَالَى je objasnio da je uzrok njihove kazne bio to što su bili previše ponosni da kažu “nema istinskoga boga osim Allâha”, i da su za laž optužili čovjeka koji je došao sa šehadetom. Nisu negirali ono što je Šahâdah negirao i nisu potvrđivali ono što je Šahâdah potvrđivao. Umjesto toga su rekli, ponosno i arogantno:

أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَٰهًا وَاحِدًا ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ عُجَاب وَانْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَىٰ آلِهَتِكُمْ ۖ إِنَّ هَٰذَا لَشَيْءٌ يُرَاد مَا سَمِعْنَا بِهَٰذَا فِي الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هَٰذَا إِلَّا اخْتِلَاق

“Zar on da bogove svede na Boga jednog? To je, zaista, nešto veoma čudno! I oni ugledni između njih krenuše: ‘Idite i ostanite pri klanjanju bogovima svojim, ovima se, uistinu, nešto veliko hoće! Za ovo nismo čuli u vjeri predaka naših, ovo nije ništa drugo već namještena laž.'” (38:5-7)

Oni su rekli:

أَئِنَّا لَتَارِكُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُون

“Zar da napustimo božanstva naša zbog jednog ludog pjesnika?!”

Tada je Allâh تَعَالَى otkrio njihovu laž, pobio ih i rekao o Svome poslaniku ﷺ:

بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِين

“A nije tako, on istinu donosi i tvrdi da su svi poslanici istinu donosili.” (37:37)

Zatim je On rekao o onima koji su prihvatili Šahâdah:

إِلَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِين أُولَٰئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُوم فَوَاكِهُ ۖ وَهُمْ مُكْرَمُون فِي جَنَّاتِ النَّعِيم

“A Allâhovi iskreni robovi posebnu će opskrbu imati, razno voće, i bit’ će poštovani u dženetskim baščama naslada.” (37:40-43)